Cechą uderzającą tej kompozycji, zwłaszcza dwóch pierwszych części, jest duży ładunek liryzmu mający swe źródło w melosie litewskiej pieśni ludowej. Innym znamiennym rysem jest brak precyzyjnego kształtu tematów w części I, przez co część ta bardziej przypomina swobodną formę repryzowo-łukową niż klasyczne Allegro. Technika narracji, bliska bartókowskiej "ekspansji motywicznej", pozbawiona jest wszakże rysu ekspresjonistycznego.