Koncerty fortepianowe Chopina łączą w sobie dwa żywioły: czystej gry i pełnej wyrazu poetyki. Wirtuozerię i romantyczność. Błyskotliwość pianistyczna, wykształcona w utworach w stylu brillant, została w nich doprowadzona do perfekcji, lecz zarazem – pożegnana. Oba stanowią bezpośredni wyraz osobowości kompozytora, która objawiła się w nich po raz pierwszy z tak wielką siłą i skonkretyzowała w zespole cech tworzących indywidualny styl Chopina.   

Koncert fortepianowy e-moll Odznacza się rozbudowaną, jak na utwory koncertowe Chopina, partią orkiestry. Melodyka jest tu mniej ornamentalna, a bardziej płynna, rysunek kantyleny bardzo szlachetny i klarowny, pierwiastek wirtuozowski silnie wyeksponowany, lecz nie w stopniu przytłaczającym logikę konstrukcji.   

Wydanie źródłowo-krytyczne zredagowane przez Jana Ekiera i Pawła Kamińskiego na podstawie rękopisów, kopii zatwierdzonych przez samego Chopina i pierwszych wydań. Jego celem jest przedstawienie twórczości Chopina w autentycznym kształcie.