Legenda Bałtyku

Niniejsza, nowa edycja PWM stanowi rekonstrukcję wersji partytury z 1938 roku, jedynej – choć w finale zdekompletowanej przez osoby trzecie (zapewne synów) – którą ponad wszelką wątpliwość można uznać za autorską. Z tonalno-harmonicznego punktu widzenia Legenda Bałtyku jest dziełem w pełni respektującym zasady systemu dur-moll i wpisuje się w poetykę charakterystyczną dla muzyki późnego romantyzmu.