Problematyka techniczna etiud Opus 636 jest na ogół niezbyt skomplikowana i typowa dla klasycznej literatury fortepianowej. Każda z 24 krótkich etiud zawiera przeważnie tylko jedno zasadnicze zagadnienie techniczne rozwinięte w formie progresji. Prostota faktury stała się zapewne przyczyną umieszczenia tego zbioru w programie nauczania dla szkół muzycznych I stopnia (klasy IV-V), a zatem znacznie wcześniej niż etiudy Opus 299 - trudniejsze, szczególnie ostatnie zeszyty. Opus 636 może znaleźć zastosowanie w praktyce pedagogicznej szkół zarówno I, jak i II stopnia.