Postmodernistyczna wolność i różnorodność środków wyrazu przyczyniła się do powstania dzieła zarazem bardzo oryginalnego, jak i nie pozbawionego subtelnych odniesień do muzycznej tradycji. Mamy tu do czynienia ze spójnym cyklem solowych miniatur złożonym z dwóch - by tak rzec - ˝utworów charakterystycznych˝ umieszczonych w otoczeniu wyrazistego wstępu i brawurowego finału - ze wstepu Iwony Lindstedt.