Satiro e Corisca a canto, basso e b.c.

Tarquinio Merula (1595-1665) włoski kompozytor i organista. Około 1621 r. znalazł się w Warszawie, gdzie otrzymał stanowisko organisty di chiesa e di camera kapeli królewskiej, a następnie - prawdopodobnie w roku 1624 - również stanowisko muzyka w zespole Władysława Zygmunta. W kapeli królewskiej przebywał niedługo, bo najpóźniej z początkiem roku 1626 powrócił do rodzinnej Cremony. Najważniejszym i najbardziej nowatorskim skomponowanym w Warszawie było dramatyczne "Satiro e Corisca dialogo musicale a due voci". Utwór ten wydał Merula w roku 1626, już po powrocie do Cremony. Nie ulega wątpliwości, że zarówno komponowany, jak też i wykonany był on w Warszawie. Mówi o tym sam kompozytor w dedykacyjnej przedmowie utworu. Stwierdza bowiem, że "Satiro e Corisca" był "śladem długiej i owocnej wędrówki".