Sekstet smyczkowy Es-dur op. 39

Przygotowana publikacja jest wydaniem źródłowo-krytycznym Sekstetu smyczkowego op. 39 Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego - jednego z najważniejszych polskich kompozytorów doby romantyzmu, twórcy cenionych utworów kameralnych i orkiestrowych, warszawskiego kolegi Chopina, który w przeciwieństwie do niego został w kraju i działał w trudnych warunkach zaborów. Jedyny sekstet smyczkowy Dobrzyńskiego (przeznaczony na dwoje skrzypiec, altówkę, dwie wiolonczele i kontrabas) powstał około 1841 roku i został wydany w Lipsku w 1848 roku, czyli w najbardziej płodnym twórczo okresie życia artysty. Na tym właśnie pierwodruku oparte zostało niniejsze opracowanie. Sekstet wyróżnia się barwną instrumentacją, wykorzystaniem pełni potencjału instrumentów smyczkowych (z istotną rolą altówki i wiolonczel) oraz melodyjnością tematów. Szczególne znaczenie ma III część utworu – Elegia. Jej "narodowy" temat zaczerpnięty został z Poloneza B-dur przypisywanego Kościuszce. Wysoko oceniana przez krytyków i samego kompozytora, została przez niego zorkiestrowana i włączona do jego największego dzieła – II Symfonii "Charakterystycznej". Sekstet smyczkowy op. 39 przeznaczony jest dla profesjonalnych muzyków, ale równocześnie może stanowić świetny materiał ćwiczeniowy dla uczniów szkół muzycznych drugiego stopnia i akademii muzycznych, wymaga bowiem bardzo precyzyjnej intonacji zespołowej, balansu brzmieniowego poszczególnych instrumentów i zróżnicowanej artykulacji. Publikacja zawiera wstęp naukowy, z historią i analizą dzieła, ukazujący je na tle ówczesnej kameralistyki polskiej. Oprócz nut zawiera ona komentarz rewizyjny z opisem źródła i szczegółowym wykazem korektur.