Sonata

Sonata na obój i fortepian Grażyny Bacewicz z 1937 roku, dedykowana Sewerynowi Śnieckowskiemu, to trzyczęściowy utwór z klasycznego okresu twórczości kompozytorki. Pierwsza część Allegro ma non troppo wyróżnia się energicznym tematem i kontrastującą, melodyjną linią. Druga część Tempo di Valse to delikatny, ulotny walczyk o subtelnym, niemal niedopowiedzianym zakończeniu. Finałowe Vivace emanuje radością i wirtuozerią, prowadząc do dynamicznego zakończenia.

Sonata łączy precyzyjną formę z artystyczną świeżością i stanowi doskonały materiał na koncerty i recitale, przynosząc satysfakcję zarówno wykonawcom, jak i słuchaczom.