II Sonata

Autorka osiąga tu stan surowej prostoty(...) poprzez maszynową zamaszystość wielu fragmentów, ruch typu ,,moto perpetuo (...), operowanie jędrnymi, krótkimi motywami oraz ich inwariantami, prostą, modalną harmoniką niekiedy tylko wychylającą się w kierunku bardziej nasyconych brzmień (...).[M. Gąsiorowska, Bacewicz, PWM Kraków 1999]