Sześć polonezów

Moniuszko pozostaje w pamięci wielu uczniów wyłącznie jako twórca oper i pieśni. Warto więc zapoznać pianistów z urokliwymi Polonezami, nie stawiającymi największych wymagań technicznych i mogących stanowić znakomite wprowadzenie do interpretacji Polonezów Chopina.6 polonezów (Fis-dur, Es-dur, Es-dur, D-dur, es-moll, G-dur) na fortepian należy do młodzieńczych kompozycji S. Moniuszki. Polonezy ukazały się drukiem po raz pierwszy w 1846 r. w Wilnie, nakładem kompozytora. Zważywszy na kłopoty Moniuszki ze znalezieniem wydawcy, można przypuszczać, że utwory te powstały o wiele wcześniej, niż na to wskazuje data publikacji. Kompozycje te, jak większość utworów fortepianowych Moniuszki przeznaczone były do domowego muzykowania, na użytek artystyczny najbliższej rodziny i przyjaciół. Najbardziej znanym polonezem z tego cyklu jest Polonez G-dur, pod tytułem Pan chorąży wykorzystany został przez kompozytora jako interludium instrumentalne w operze Hrabina. Utwór wielokrotnie publikowany zarówno w oryginalnej wersji fortepianowej, jak i w transkrypcjach. Polonezy w opracowaniu Krzysztofa Mazura zostały wydane na podstawie 34 t. Dzieł Stanisława Moniuszki.