W książce zaprezentowano wyniki badań nad idiomem muzyki cygańskiej w kulturze europejskiej obejmujące okres od końca wieku XVIII do połowy wieku XX. Wyznaczenie ram czasowych wiąże się bezpośrednio z pojawieniem się publikacji będących pokłosiem zmiany paradygmatu w spojrzeniu na samą kwestię cygańską w Europie: w 1783 roku wydana została pionierska pozycja Heinricha Moritza Gottlieba Grellmanna Die Zigeuner, wkrótce tłumaczona na inne języki, która stymulowała powstawanie dalszych prac poświęconych Cyganom w całej Europie w okresie XIX wieku. Ukształtowana wówczas romantyczna tradycja postrzegania muzyki cygańskiej swym zasięgiem wykroczyła poza wiek XIX: oddziałując na wiek XX, wpłynęła znacząco na epokę modernizmu. Chociaż tradycja ta nigdy całkowicie nie wygasła, jednak postmodernistyczne ujęcie muzyki etnicznej w ramach zjawiska określanego jako World Music spowodowało przewartościowanie pojmowania samej muzyki Romów w świecie współczesnym. Przełom postmodernistyczny wyznacza więc końcową granicę badań nad idiomem muzyki cygańskiej w kulturze europejskiej, sugerując nową konceptualizację zjawiska.