Trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę, op. 8

Jest to najwcześniejszy kameralny utwór Chopina. Tworzył go z myślą o autorskim muzykowaniu na dworze Antoniego Radziwiłła, który był zaawansowanym wiolonczelistą.  Kompozycja odbiega od wirtuozerii brillante, znanej z kompozycji fortepianowych Chpina,. Kompozytor formułuje myśli muzyczne w sposób zwięzły i precyzyjny, opierając sięna beethovenowskim układzie części: Allegro, Scherzo, Adgio, Rondo, z z polskim akcentem w finale (stylizacja krakowiaka).  Trio g-moll należy - obok triów Schuberts, Schumanna i MEndelssohna - do najwybitniejszych dzieł tego gatunku w epoce romantyzmu.