W dorobku Stanisława Moniuszki samoistne utwory orkiestrowe nie zajmują poczesnego miejsca, kompozytor bowiem manifestował swe zainteresowanie fakturą i formami orkiestrowymi przede wszystkim poprzez dzieła sceniczne, w których nierzadko znajdujemy autonomiczne fragmenty czysto orkiestrowe. W niniejszym tomie zebrane zostały wszystkie zachowane do dzisiaj, przeważnie w postaci źródeł rękopiśmiennych, samoistne utwory orkiestrowe. Obsada instrumentalna tych utworów jest zróżnicowana: od wielkiej orkiestry symfonicznej z harfą i rozbudowaną grupą instrumentów perkusyjnych w ''Polonezie koncertowym'', poprzez dużą orkiestrę w ''Bajce'', aż do małej, pozbawionej nawet fagotu, orkiestry w ''Polce 'Leokadii'''.