Trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę, op. 8

Jest to najwcześniejszy kameralny utwór Chopina. Tworzył go z myślą o autorskim muzykowaniu na dworze Antoniego Radziwiłła, który był zaawansowanym wiolonczelistą. Kompozycja odbiega od wirtuozerii brillante, znanej z kompozycji fortepianowych Chopina. Kompozytor formułuje myśli muzyczne w sposób zwięzły i precyzyjny, opierając się na beethovenowskim układzie części: Allegro, Scherzo, Adagio, Rondo, z z polskim akcentem w finale (stylizacja krakowiaka). Trio g-moll należy - obok triów Schuberta, Schumanna i Mendelssohna - do najwybitniejszych dzieł tego gatunku w epoce romantyzmu.