Koncert A-dur op. 8, t.V

Styl „Koncertu” uwarunkowany został z jednej strony specyfiką gatunku i nawiązaniem do pewnych określonych, tradycyjnych form rozwojowych, z drugiej – ogólnymi koncepcjami kompozytorskimi wyrastającymi z neoromantycznych założeń estetycznych. Duże znaczenie posiada fakt, że kompozytor znał skrzypce z własnej praktyki. Świadczy o tym bogate wyzyskanie ich możliwości techniczno-wyrazowych: od śmiałego użycia skomplikowanych, lecz zawsze „skrzypcowych” dwudźwięków, poprzez szerokie wykorzystanie i kolorystyczne zróżnicowanie rejestrów – do finezji biegników finału. [Adam Walaciński]