Odwieczne pieśni

Tryptyk orkiestrowy Odwieczne pieśni op. 10 – drugi po Powracających falach poemat symfoniczny w dorobku twórczym Karłowicza – powstawał od października 1904 do lutego 1906 roku. Komponowanie przedłużyło się ponad pierwotne zamierzenia; z korespondencji z Adolfem Chybińskim dowiadujemy się, iż Karłowicz zamierzał skończyć utwór do lata 1905 roku, ale przeszkodziły mu zajęcia w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym.
Odwieczne pieśni są więc najpełniejszą manifestacją panteistycznego credo kompozytora, muzycznym wyrazem jego filozofii, apoteozą Natury-Wszechbytu. Głównym czynnikiem określającym ekspresję, charakter i formę Odwiecznych pieśni – jest tytułowa idea pieśniowości, a więc wypowiedzi lirycznej, z właściwym jej prymatem śpiewnej melodii.
Tryptyk Odwieczne pieśni stał się ostatnim dziełem kompozytora, które ukazało się drukiem za jego życia. Nakładcą druku był sam kompozytor, wydawcą – firma Gebethner i Spółka w Krakowie, druk wykonała sztycharnia nut Josefa Eberlego w Wiedniu. 14 stycznia 1909 roku, a więc niespełna miesiąc przed tragiczną śmiercią, Karłowicz pisał z Zakopanego do firmy Gebethner i Ska w Krakowie o cenie partytury i głosów ustalonej przez warszawską centralę firmy oraz warunkach wykonania dzieła.