Polonez Es-dur op. 22, WN

W swej partii głównej ukazuje styl brillant w jego wersji najbardziej zgodnej ze znaczeniem nazwy – jest więc błyskotliwy, efektowny i popisowy. Nokturnowa w charakterze część środkowa, Andante spinato, tworzy subtelny nastrój, który burzą bojowe rytmy poloneza. Utwór wykonuje się często bez orkiestry – Andante spinato od razu zostało przeznaczone na fortepian solo.

Wydanie źródłowo-krytyczne zredagowane przez Jana Ekiera i Pawła Kamińskiego na podstawie rękopisów, kopii zatwierdzonych przez samego Chopina i pierwszych wydań. Jego celem jest przedstawienie twórczości Chopina w autentycznym kształcie. 

Polonez w autentycznym układzie na jeden fortepian tworzy tom 16 A XIVb, a wersja z wyciągiem fortepianowym znajduje się w tomie Utwory koncertowe 32 B VII.