Walce (wydane pośmiertnie), WN

Osiągały szczyty popularności, przez wielu uważane za arcydzieła, choć zdaniem sceptyków ciążyły niebezpiecznie ku salonowości. Zaliczane były, wraz z nokturnami i impromptu, do „kobiecego” nurtu twórczości Chopina. W opisach ich charakteru pojawiają się: lotność, eteryczność, wzmożenie ruchu, arystokratyczność, erotyzm. Dzielą się na dwa nurty: towarzyski oraz koncertowy.   Wydanie źródłowo-krytyczne zredagowane przez Jana Ekiera i Pawła Kamińskiego na podstawie rękopisów, kopii zatwierdzonych przez samego Chopina i pierwszych wydań. Jego celem jest przedstawienie twórczości Chopina w autentycznym kształcie.  Walce przygotowane do druku i wydane przez Chopina zawarte są w osobnym tomie 11 A XI.