Utwór niemal w całości opiera się na jednym, pięciodźwiękowym motywie e-dis-cis-d-c, który poddany zostaje przekształceniom kontrapunktycznym, metro-rytmicznym, transpozycjom oraz determinuje zarówno przebiegi horyzontalne, jak i wertykalne.
W ''Fantazji'' daje się zauważyć nadrzędność ścisłej konstrukcji, której w pewnej mierze podporządkowana została ekspresja. Odróżnia to ten utwór od wielu z tych, które napisałem w latach poprzedzających jego powstanie. Jednym z istotnych elementów tej trwającej około ośmiu minut kompozycji jest nieustanna zmienność czasowo-metrycznych ram motywu głównego. Znajduje ona wyraz w nakładaniu na siebie kilku warstw muzycznych posiadających różny wymiar czasowy (jak to jest np.we fragmencie początkowym o strukturze kanonu wywiedzionego z motywu głównego, w którym kolejne głosy prezentują rzut z ''coraz większą prędkością''. ''Tajemniczy'' podtytuł utworu to oparty na grze słów żart, wywiedziony z nazwy instrumentu, w żadnym stopniu nie odnoszący się do - w pełni poważnej - muzyki ''Fantazji''.
[W. Widłak]