W swej partii głównej ukazuje styl brillant w jego wersji najbardziej zgodnej ze znaczeniem nazwy – jest więc błyskotliwy, efektowny i popisowy. Nokturnowa w charakterze część środkowa, Andante spinato, tworzy subtelny nastrój, który burzą bojowe rytmy poloneza. Utwór wykonuje się często bez orkiestry – Andante spinato od razu zostało przeznaczone na fortepian solo.  Za podstawę opracowania posłużyła powszechna w użyciu partytura Poloneza, przygotowana przez K. Sikorskiego, w edycji I.J.Paderewskiego ''Dzieła Wszystkie t.XXI''. Głównym zamierzeniem było jak najwierniejsze opracowanie partii orkiestry na skład kameralny i uzyskanie zbliżonego brzmienia w zredukowanym zespole. Artykulacja, dynamika i frazowanie zostały przejęte z partytury. Ważniejsze partie solowe instrumentów dętych, realizowane przez kwartet, oznaczone zostały skrótowo,zarówno w partyturze i głosach, co powinno ułatwić podkreślenie ich roli w akompaniamencie. Wykonawcom pozostawiono dowolność interpretacyjną pod względem palcowania i smyczkowania, które w każdym kwartecie mogą być sprawą indywidualną.